بررسی شیوع آنمی و برخی عوامل فردی مرتبط با آن در سه ماهه سوم بارداری در زنان مراجعه کننده به درمانگاه های تابع دانشگاه علوم پزشکی در شهر سمنان، ۱۳۷۸

سابقه و هدف: آنمی یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی در جهان است و عمدتا زنان در سنین باروری و کودکان و شیرخواران، گرفتار آن می شوند. از عوارض عمده آن در زنان باردار، افزایش تولد نوزادان کم وزن و مرگ و میر مادران باردار می باشد. با توجه به شیوع بالای آنمی در استان سمنان در سال 1371 (36.7%) در مردم عادی، ارزیابی شیوع آنمی در زنان باردار سه ماهه سوم حاملگی، می تواند در برنامه ریزی های بهداشتی تعیین کننده باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 691 خانم باردار در سه ماهه سوم حاملگی از میان مراجعین به درمانگاه های سطح شهر سمنان و درمانگاه بیمارستان امیرالموممنین (ع) در سال 1378 مورد مطالعه قرار گرفتند. از هر فرد 2cc خون گرفته شد و توسط دستگاه شمارنده الکترونیکی (کولتر) مقدار هموگلوبین اندازه گیری شد. هموگلوبین کمتر از 11 گرم در دسی لیتر، آنمی تلقی شده است. از آزمون کای اسکوئر و محاسبه ضریب همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح 5% استفاده شده است. یافته ها: از 691 خانم باردار مورد مطالعه 117 نفر (16.9%) دچار آنمی بودند. بین شیوع آنمی با نحوه مصرف قرص آهن (p=0.00000) و تعداد زایمان های قلبی (p=0.0006) رابطه معنی دار وجود داشت. اما بین شیوع آنمی با نحوه انجام زایمان قبلی و فاصله حاملگی اخیر از زایمان قبلی و سن مادر رابطه معنی دار وجود نداشت. از بین علل عدم مصرف یا مصرف نامنظم قرص آهن، 43% را بی توجهی یا عدم آگاهی خانم های باردار به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: با توجه به شیوع 16.9% آنمی در خانم ها در سه ماهه سوم بارداری در شهر سمنان، کنترل این بیماری نسبت به پیش بینی های برنامه کشوری در حد قابل قبول می باشد. با ارتقا سطح آگاهی خانم های باردار در مورد ضرورت مصرف قرص آهن، توسط کارکنان مراکز بهداشتی، می توان شیوع آنمی را از این حد نیز کمتر نموده و از عوارض نامطلوب آن جلوگیری کرد.